Allemaal kleine gaatjes

 

 

 

Dan weer te droog, nu weer veel te veel water, veel onkruid en soms onverklaarbare aandoeningen, ach en wee...... Mijn buurman en ik hebben ons daadwerkelijk afgevraagd waarom we dit onszelf aandoen.

Het mysterie met de gaatjes in de bladeren is voor mij opgelost. Het blijkt om de aardvlo te gaan. Gelukkig geen familie van die verschrikkelijke kriebelbeesten die onze huisdieren verzamelen.. Maar wel een diep donkerblauw kevertje van 2,5 mm die zich voedt met de vooral jonge bladeren waarin ze kleine gaatjes maken. Ze hebben een voorkeur voor familie van kruisachtigen. En om te bedenken welke planten tot deze familie behoren hoef ik alleen maar naar mijn eigen plantjes te kijken: Chinese kool, radijs, rucola, raapstelen, allemaal gaatjes.

Het schijnt dat ze een hekel hebben aan vocht en dan vanzelf verdwijnen maar dan komen de slakken weer.... zucht

 

In ieder geval heb ik van diverse groene blaadjes een heerlijke salade gemaakt:



 



Caesar Salad volgens Donna Hay

 

Ingrediënten: (2 personen)

 

Salade:

• 4 plakjes stokbrood
• 4 reepjes spek
• ahorn siroop (gewone stroop werkt ook)
• 2 heel zacht gekookte eieren
• sla
• Parmezaanse kaas

Dressing:

• 1 ei
• 2 ansjovis
• 1/2 eetlepel Worcestershire saus
• 1 eetlepel citroensap
• 3/4 cup neutrale olie (druivenpit olie, zonnebloemolie kan ook)
• zout en peper

Bereiding:

• Bestrijk het stokbrood met olijfolie. Bestrijk de plakjes spek met ahornsiroop. Rooster beide in de oven op 160 C ongeveer 10 minuten. Het brood moet goudbruin zijn en de plakjes spek lekker knapperig.
• Voor de dressing meng je alle ingrediënten behalve de olie doorelkaar. Voeg langzaam al kloppend met een garde de olie toe tot er een gebonden mayonaise ontstaat. Even proeven en eventueel op smaak brengen.
•  De sla wassen en drogen. Op 2 bordjes schikken. Het ei door de helft snijden en boven op de sla leggen. De croutons en de plakjes spek erbij leggen. Drizzle de dressing erover heen  (wat is hiervoor het Nederlandse woord?) en afmaken met krullen Parmezaanse kaas.

Wij hebben het gegeten met gerookte eendenborst (was ik tegen aan gelopen in de AH) in plaats van spek. Erg lekker!! En hadden er gebakken aardappels bij, natuurlijk niet uit een pakje!

Rabarber en rabarbertaart

Vorig jaar heb ik 2 rabarberplanten gekocht. In tegenstelling tot de andere mini's die je kan aanschaffen voor de tuin waren dit al hele planten. Toch hoorde ik van mijn buurman dat het wel 3 of 4 jaar kan duren voordat je ervan kan eten. En ik vrees dat hij gelijk begint te krijgen. Want als ik zie hoe dun de steeltjes nog maar zijn, wordt er ook dit jaar waarschijnlijk geen rabarber geoogst. Mijn hoop is gevestigd op volgend jaar.
In de andere plant is een prachtige bloem verschenen, dat had ik al gemeld. Roos (Het tuinhuisje van Roos Raak)  schreef me dat het verstandiger is om de bloem te verwijderen omdat de plant dan alle energie in de stengels kan stoppen. Maar ach, zo'n bloem is toch ook wel heel mooi.
Van gekochte rabarber heb ik het recept van Zilte Zee geprobeerd. Het is een klein beetje anders geworden maar de combinatie bladerdeeg, rabarber en mascarpone is hemels, vooral als de taart nog warm is, mmmmmmm

Droogte

Ik was van plan om vanmiddag naar de tuin te gaan maar zoonlief had een migraine aanval. Heel erg vervelend voor hem, maar ik heb dan ook een soort van huisarrest. In plaats daarvan heb ik naar de finale van Roland Garros gekeken,
Maar aan het begin van de avond klaarde de hoofdpijn wat op en toen ben ik toch maar even gegaan want er is de afgelopen 10 dagen geen druppel regen gevallen en volgens weeronline gaat het ook nog wel even duren. Ik had een knagend gevoel dat de plantjes het wel eens heel erg moeilijk zouden kunnen hebben.
Nou dat viel me eigenlijk reuze mee. Een paar aardbeienplantjes en een enkele tuinboon stonden er wat zielig bij. De rest had ogenschijnlijk nog nergens last van.
Ik ben een uur bezig geweest om alles van water te voorzien. Ik vroeg me daarbij af of ik de enige was want er was verder helemaal niemand op het complex , noch zag ik dat de planten bij de buren water hadden gehad. Maar ik ga in ieder geval met een gerust gevoel slapen.

Zorgenkindjes

Het is ook elke keer wat met .... het weer natuurlijk. Was het nog anderhalve week geleden veeeeel te nat en te koud, nu loop ik eerst een half uur met een gieter te slepen om alle kleine, tere bloedjes van water te voorzien. En water komt hier uit de sloot middels een emmertje-werp-systeem en ik ben er nog niet erg goed in. Ik ben ook wat huiverig want ergens heb ik het idee dat ik mijn evenwicht verlies en achter de emmer aan ga.
Maar vanwege het betere weer heb ik besloten de plantjes in mijn kweektunnel te ontdoen van hun bescherming. Dit doe ik alleen maar omdat ik vind dat de plantjes eronder groot genoeg zijn om op eigen krachten verder te gaan, maar omdat ik dit nog niet gezien heb bij andere tuinders, heb ik maar besloten om het 'half'  te verwijderen..
Ik ben ook achter een nadeel gekomen aan mijn systeem om alles in een Excel schema te zetten. Je hebt er niets aan in de tuin. Je kan pas achteraf nakijken wat welk plantje is. Zo ben ik er net achter gekomen dat de raapstelen al pluk klaar zijn. Nu nog een recept...

Equisetum arvense

Ofwel 'heermoes'. Ik hoorde er voor het eerst over bij mijn broer in Zeist. Hij vertelde vorig jaar dat het de grootste nachtmerrie van zijn volkstuincomplex was. Ik dacht toen nog 'dat zal wel wat meevallen, een tuin vol kweek dat is echt pas ellende' maar daar ben ik inmiddels wel wat van teruggekomen. Vorig jaar bespeurde ik namelijk een aantal van deze staarten die zich ogenschijnlijk makkelijk deden verwijderen. Inmiddels zijn ze terug, met veel meer bovendien!. Vanavond heb ik me er helemaal op gestort en getracht de planten met zoveel mogelijk wortel te verwijderen maar dat is niet makkelijk. De plant breekt zo maar. En dan de wortels: blubberige, beweeglijke zwarte dingen, die met het blote oog bijna niet waar te nemen zijn. Pas als je met je hand in de aarde wroet heb je kans op succes.
Ik kreeg heimwee naar mijn gevecht met het kweek.

Mijn ik-schaam-mij-diep aardbeienveldje

Tijd!  Tijd is bij mij een schaars begrip. Maar moestuinen kosten tijd, ... veel tijd. En zo kan het dat ik eigenlijk een 'vergeten aardbeienveldje' heb. Vorig jaar heb ik de uitlopers van deze aardbeien verzameld (eerste stek, het dichtst bij de plant, want die is het sterkst) en op een ander stukje uitgeplant (niet dezelfde grond ervoor gebruiken) omdat ik van velen om me heen hoorde dat aardbeienplanten na hun derde levensjaar in productie af nemen en deze (overgenomen van mijn voorganger) stonden al een jaar of vijf/zes. Ik heb het ook gemerkt want ondanks dat er best wel veel vruchten af kwamen waren ze bij de buren veel groter (het gras is er ook altijd groener).
Afgelopen jaar heb ik het stukje niet geruimd, volgens mij had het iets te maken met heel veel regen  en dit jaar ben ik er, dankzij mijn strijd tegen kweek, niet aan toe gekomen. Het resultaat was dramatisch. Ik schaamde me ervoor na mijn buren toe: door het onkruid heen kon je nog net de aardbeienplantjes zien. dit weekend heb ik mijn zoon ingehuurd en hij heeft het enigszins gefatsoeneerd. Happy :-)!

Moestuin: bloed, zweet en tranen??

Vanavond ben ik voor het eerst sinds een week weer naar de tuin geweest. En eerlijk gezegd, dat is op het randje van acceptabel in deze periode van het jaar. De regen van afgelopen dagen heeft mij thuis gehouden. Oké, eerste pinksterdag was hier redelijk (geen zon; ook geen regen!!) maar toen ben ik heerlijk wezen uitwaaien op Terschelling met zoon en hond!!!!
Terug naar de realiteit: het onkruid groeit harder dan de planten, diverse planten waren volledig vernietigd door.... zegt het maar, en dan kom je tijd te kort.
Dus ik ben er hard tegen aan gegaan. Ondertussen ging de wind liggen, de zon brak door, de hond was geobsedeerd door iets in mijn compost hoop en op de achtergrond hadden de eenden het erg druk Dat was het moment dat ik me realiseerde wat een rijkdom het is om hier bezig te mogen zijn
De foto is trouwens van mijn eerste aardbeienbloem. Het gaat nog niet super op mijn nieuw aangelegde aardbeienveldje.