Rode bes

Er gebeurt nog niet veel in mijn tuintje. De uien beginnen een groen pluimpje te krijgen en hier en daar durft een mini plantje zijn of haar kopje boven de grond uit te steken, maar dat is het wel. En geef ze eens ongelijk! Gisteren kwam er nog een dikke hagelbui naar beneden.
Maar er is een plant die weelderig bloeit: de struik rode bessen. En dan moet je weten: ik gruwel van rode bessen. Als kind al werden ze met trots gepresenteerd; rode bessen al dan niet uit eigen tuin die je mocht wentelen in de witte basterdsuiker. Even viel de smaak wel mee, op het moment dat je de suiker en de hele bes in je mond had, maar dan... als je de bes met je tong tegen je gehemelte drukte....ieksss. (Dit was volgens mij de beste manier om ze zo weinig mogelijk te proeven. Tegen je gehemelte drukken en dan gauw doorslikken.)
Het is vast wel duidelijk dat de struik er al stond en eigenlijk had ik 'm afgelopen najaar moeten snoeien. Maar dan hadden er nog meer potentiële bessen aan kunnen zitten.
Ik ben al druk op zoek naar recepten om de bessen in te verwerken, misschien vind ik ze dan wel lekker. En ik kan straks nog eens iets weggeven aan personen die ze wel weten te waarderen.