Als ik op het complex eens om me heen kijk dan onderscheid ik een aantal 'type' mens. Ik zie bevlogen mensen die helemaal into de biologisch geteelde groenten zijn. Een aantal vrolijke fladders die eigenlijk geen idee hebben waar ze aan begonnen zijn maar het wel heel leuk vinden (waar ik mezelf ook toe reken). Maar het overgrote deel bestaat uit wat oudere mannen (sorry) die al 20 jaar lang een moestuin hebben.
En zoals die met elkaar omgaan heeft mij echt verbaasd. Ze spitten wat, maken een praatje over de tuin of over het weer en helpen elkaar met van alles en nog wat. Nieuwkomers, zoals ik, worden verwelkomd en op weg geholpen. Zo heb ik al geleerd dat je uien niet onder de grond moet stoppen maar er stevig moet indrukken zodat het uiteinde boven de grond blijft. Of hoe je aan een aardappel kan zien wat onder en boven is. Maar wel bespeur ik enige argwaan. Niet in hun manier van helpen want dat overweldigt me. Ik ben op weinig plaatsen gekomen waar mensen nog zo bereid zijn om iets voor elkaar te doen. Is dit het gemeenschapsgevoel van vroeger waar ik zo vaak over gehoord heb? De twijfel klinkt een beetje door in de manier van praten: 'Jo motte eigenlijk, als jim er volgend jaar nog binne....'
Tja, Friezen kijken nu eenmaal graag de kat uit de boom :) Superleuk om je blog te lezen, ik hoop dat je nog veel gaat schrijven dit jaar! Tuinier je in leeuwarden?
BeantwoordenVerwijderen